شیوه زندگی وگن چیست؟ (Veganism)
وگن بودن، یک فلسفه و روش زندگی و البته یک جنبش عدالت اجتماعی است که می کوشد -تا آنجا که ممکن و عملی باشد- همه اشکال استثمار، بهره برداری و ظلم به حیوانات برای غذا، پوشاک یا هر نوع هدف دیگر را حذف کند و باعث توسعه، پیشرفت و استفاده از گزینه های عاری از سودجویی از حیوانات، به نفع تمام انسان ها، حیوانات و محیط زیست شود.
اجتناب از استفاده از تمامی مواد مشتق شده از حیوانات (به عنوان مثال ژلاتین ساخته شده از شاخ ،سُم، استخوان و غیره)، گرفتن روغن از بدن آنها، استفاده از مخاط حلزون و…، محصولات و لوازم آرایشی و بهداشتی که روی حیوانات آزمایش می‌شود و مکان‌هایی که از حیوانات برای سرگرمی استفاده میکنند؛ نیز جزو اهداف سبک وگن هستند.
از نظر رژیم غذایی، استفاده از هرگونه محصولات حیوانی پرهیز می‌شود. چه باعث کشتار آنها شود، مانند استفاده از گوشت‌شان (گوشت قرمز، سفید و همچنین ماهی، میگو، صدف، حشرات و تمام موجودات زنده) و چه از بخشی از بدن آنها سودجویی گردد، مانند لبنیات، عسل، تخم مرغ.
در حالی که نگرانی بابت سودجویی انسان از حیوانات، پایه و اساس وگن بودن است؛ اما فواید بسیار دیگری نیز در این زمینه وجود دارد. کشاورزی مبتنی بر گیاهان باعث استفاده مؤثرتری از منابع کمیاب جهان می‌شود و می تواند افراد بیشتری را تغذیه کند. وگن بودن و عدم پرورش حیوانات جهت استفاده انسانی، برای محیط زیست نیز بهتر است.
مسئله حائز اهمیت دیگر این است که رژیم غذایی وگن برای سلامتی ما بسیار مفیدتر است. از آنجا که یک فرد وگن هیچ محصول حیوانی نمی خورد، بدان معناست که هیچ آسیب جسمانی ناشی از مصرف پروتئین حیوانی، چربی های حیوانی یا کلسترول موجود در غذاهای غیروگن را متحمل نمی شود. یک شخص وگن رژیم غذایی خود را با طیف گسترده ای از غذاهای سالم (و حتی موادغذایی که قابلیت ازبین بردن بیماری ها را دارا هستند) غنی میکند.
وگانیسم برخلاف آنچه خیلی‌ها تصور میکنند، پدیده‌ای نو و یا یک «ترند» نیست. اما در چندین سال اخیر، نظام سرمایه‌داری جهانی توانسته همچون هر جریان دیگری، وگانیسم را نیز تحت انحصار خود دربیاورد و تبدیلش کند به کالایی سودآور. در تمام دنیا روز به روز به جمعیت وگان‌ها اضافه می‌شود، که به خودی خود بسیار تحسین برانگیز و امیدوارکننده است، اما اگر لایه‌ی سطحی آن را کنار بزنیم می‌بینیم که تعداد زیادی ازین افراد گرفتار «وگانیسم کاپیتالیستی» شده‌اند. اما این نوع وگانیسم چه خصوصیاتی دارد؟
«وگانیسم کاپیتالیستی» در ذهن من و شما این توهم را ایجاد میکند که اگر ما مصرف‌کننده باقی بمانیم ولی آنچه مصرف می‌کنیم مستقیماً از مواد حیوانی گرفته نشده باشد، می‌توانیم از خودمان خشنود باشیم و فکر کنیم که با انتخاب فردی‌مان چرخه‌ی خشونت را پس زده‌ایم. اما آنچه نادیده گرفته می‌شود این حقیقت است که هر کالایی که برچسب وگان دارد به خودی خود فارغ از قساوت و آزار نیست. برای مثال، در جامعه‌ی وگان‌های امریکای شمالی بسیار معمول است که افراد از کره‌های گیاهی که از روغن پالم گرفته می‌شوند در پخت و پز استفاده کنند، با این تصور که هیچ گاو یا بزی برای تولید این محصول تحت خشونت قرار نگرفته است، در حالیکه تولید روغن پالم به صورت کاملاً مستقیم زندگی حیوانات بسیاری را در حیات وحش به خطر می‌اندازد و تخریب طبیعت و جنگل‌های بارانی را به شکل وسیعی موجب می‌شود و البته این گونه تخریب‌های محیط زیستی، زندگی انسان‌های آن مناطق را نیز به شدت تغییر می‌دهد. اما کاپیتالیسم تلاش میکند تا چشم ما را بر تمام این حقایق ببندد تا ما مصرف‌کنندگان سر به زیری باقی بمانیم و با توهمِ «ایجاد تغییر»، سوال‌های مهمتر و اساسی‌تر نپرسیم و سیستم را زیر سوال نبریم، تا سیستم بتواند به استثمار انسان و حیوان و طبیعت ادامه داده و جیب خود را پُر پول‌تر کند.
کاپیتالیسم به شکل ذاتی، همه چیز و همه کس را در قالب کالا و ماشین تولید سود تعریف میکند و در نتیجه تفکریست استثماری، در حالیکه وگانیسم به شکل صحیحش، باید به دنبال دنیایی باشد که در آن بهره‌کشی از انسان و طبیعت و حیوانات هیچ جایی ندارد.
